ସ୍କୁଲରେ ସୋନାଲିର ଚଡ଼ି କଣା କରିଦେଲି ଭିଡିଓରେ ମୁଁ କାଳିଆ ଆପଣଙ୍କୁ ସ୍ଵାଗତ କରୁଛି । ଏ କାହାଣୀ ମୁଁ ନବମ ପଢ଼ିବା ସମୟର ଯାହା କି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ ଘଟଣା ଆଉ ଏହା ୨୦୧୪ ମସିହା କଥା । ସେ ସମୟରେ ଗିହାଗେହି ଉପରେ ମୋର କିଛି ବି ନଲେଜ୍ ନଥିଲା । କାରଣ ସେ ସମୟରେ ଆମ ଗାଁରେ 4G ନଥିଲା । ଆମ ଗାଆଁର ଜଣେ ବଡ଼ ଭାଇ ଗୋଟେ ଚାଇନା ଫାଡିଆ ମୋବାଇଲ୍ ଧରି ଲଙ୍ଗଳା ଭିଡିଓ ଆମକୁ ଦେଖାଉଥିଲେ । ସେ ସମୟରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ ଟିଙ୍ଗେଇ ହେଇ ଟିକେ ନାଳ ବାହାରୁଥିଲା ।
ମୋ କାହାଣୀ କହିବାକୁ ଗଲେ ସୋନାଲି ଆଉ ମୁଁ । ଏବେ ସୋନାଲି ବିଷୟରେ କହୁଛି, ସ୍କୁଲ ସମୟରେ ସେ ଦେଖିବାକୁ ଟିକେ ପତଳା ଆଉ ଗୋରା ଥିଲା । ତାର ଦୁଧ ବି 30 ସାଇଜ ଥିଲା, ସେଥିପାଇଁ ଆମ କ୍ଲାସ୍ ର ସବୁ ପୁଅ ପିଲା ତା ଉପରେ ନଜର କରୁଥିଲେ । ମୁଁ ବି ତାକୁ ଲାଇନ୍ ମାରେ ହେଲେ ସେ ପଟେନି । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ତା ସହ ପ୍ରାୟ ସମୟ ଥଟା ମଜା କରେ ଆଉ ଝଗଡ଼ା ବି ବହୁତ କରେ ।
ଥରେ ଆମର ଗଣିତ ସାର୍ ନଥିବାରୁ ସେ ପିରିୟଡ଼ ବନ୍ଦ ଥିଲା । ତାଙ୍କ ପିରିୟଡ଼ରେ ଆମ ସ୍କୁଲ୍ ର ହେଡ ସାର୍ ଆସି ସୋନାଲିକୁ କହିଲେ ଯଦି କେହି ପାଟି କରେ ତାହାଲେ ତା ନାଆଁ ବ୍ଲାକ ବୋର୍ଡରେ ଲେଖିବୁ । ହେଲେ ଆମେ ପୁଅ ପିଲା କୋଉ ସୁଧୁରିବା ଜନ୍ତୁ? ଆମେ ଭିତରେ ସୋନାଲିର ବହୁତ ମଯାକ୍ ଉଡ଼େଇଲୁ ଆଉ ପାଟି କଲୁ । ସୋନାଲି ମୋ ଉପରେ ରାଗିଗଲା ଆଉ ଧରିଥିବା ଚକ୍ ମୋତେ ମାରିଦେଲା । ମୋତେ ବହୁତ ରାଗ ଲାଗିଲା ଆଉ ମୁଁ ବି ତାକୁ ପେନ୍ ଫୋପାଡ଼ି ମାରିଲି । ପେନ୍ ରୁ ଟିକେ କାଳି ବାହାରି ଥିଲା ଆଉ ସିଧା ଯାଇ ତା ନାହିରେ ବାଜିଲା ଆଉ କାଳି ବୋହି ତା ସାର୍ଟରେ ଲାଗିଗଲା । ତାପରେ ହେଡ୍ ସାର୍ ଆସି ମୋତେ ନିସ୍ତୁକ ମାଡ଼ ମାରିଲେ ।
ଦେଖ, ଡାକ୍ତରାଣି ଗୀତାର କଣା ଫିଟେଇ ଦେଲି
ସୋନାଲି ଉପରୁ ମୋ ରାଗ କିନ୍ତୁ ଯାଇ ନଥିଲା । ମୁଁ ଆହୁରି ରାଗିଗଲି ଆଉ ସ୍କୁଲ୍ ଛୁଟି ହେବା ପରେ ବାଟରେ ତା ସାଇକେଲ ପ୍ୟାଚ୍ କରିଦେଲି । ଆମ ଗାଆଁ ଭାଇ ଦେଖେଇ ଥିବା ଗୋଟେ ଗିହା ଗେହୀ ଭିଡିଓ ମନେ ପଡ଼ିଗଲା । ଯେଉଁଥିରେ ଗୋଟେ ସ୍କୁଲ୍ ପିଲାକୁ ତାଙ୍କ ସାର୍ ପଟ ପଟ କରି ଗେହୁଥିଲେ । ମୁଁ ତା ସାଇକେଲକୁ ଗୋଟେ ଗୋଇଠା ମାରି ତଳେ ପକେଇ ଦେଲି । ଦେଖିଲି ଆମ ଝଗଡ଼ା ଦେଖି ଆମ ପାଖରେ ଆଉ କେହି ପିଲା ନାହାନ୍ତି । ତେଣୁ ମୁଁ କୁଣ୍ଢେଇ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପି ନାଲି କରିଦେଲି । ସେ ଖାଲି ଭୋ ଭୋ ହେଇ କାନ୍ଦୁଥିଲା । ତାକୁ ଧରିବା ବେଳୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଠିଆ ହେଇ ତା ଗାଣ୍ଡି ସନ୍ଦାରେ ଘଷି ହେଉଥିଲା । ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା ।
ତାପରେ ତା ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ତାର ଚିକଣିଆ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରିଲି । ସେ ଖାଲି ମାଆ ଲୋ ବାପା ଲୋ ହେଇ ଚିଲାଉ ଥାଏ । ମୁଁ ତା ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଖୋଲି ଗେହିବି ବୋଲି ଭାବିଲି ହେଲେ ହାତ କାଢ଼ି ଦେଖିଲି, ମୋ ହାତରେ ରକ୍ତ ଲାଗିଛି । ମୁଁ ପୁରା ଡରିଗଲି ଆଉ ସୋନାଲିର ଗୋଡ଼ ହାତ ଧରି କହିଲି, ପ୍ଲିଜ୍ କାହାକୁ କହିବୁନି । ପ୍ରାୟ ୧୫ ମିନିଟ୍ ବୁଝେଇବା ପରେ ସେ କାନ୍ଦ ବନ୍ଦ କଲା ଆଉ କହିଲା ମୋ ଚଡ଼ି ଓଦା ଲାଗୁଚି । ମୁଁ କହିଲି ହଉ ତୁ ଆଗରେ ଯା, ମୁଁ ପଛରେ ଯାଉଛି । ଭାଗ୍ୟର କଥା କି ସେ ସମୟରେ କେହି ଲୋକ ଯିବା ଆସିବା କରି ନଥିଲେ ଆଉ ଆମେ ଗାଆଁକୁ ଆସିଲୁ ।
ଦେଖ, କୋମଳ ଭାଉଜଙ୍କ କୋମଳ ବିଆ
ତା ପର ଦିନ ସ୍କୁଲ୍ ଆସି ଦେଖିଲି ସୋନାଲି ଆସିନି । ମୁଁ ଭାବିଲି ତାଙ୍କ ଘରେ କହି ଦେଇଛି ବୋଧେ । ମୁଁ ଡରି ଡରି ଗାଆଁରୁ ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା ଆସିବା କଲି । ତିନି ଦିନ ପରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି ସେ ଏବେ ବଡ଼ ହେଇଛି ମାନେ ତାର ପ୍ରଥମ ମେନ୍ସ ହେଇଛି । ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ମୋ ଆଙ୍ଗୁଠି ବାଜି ତାର ମେନ୍ସ ହେଇଗଲା ଆଉ ମୋତେ ହସ ବି ଲାଗୁଥିଲା ।
ଆଠ ଦିନ ପରେ ସେ ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଆସିଲା ଆଉ ମୁଁ ତା ସହ ଝଗଡ଼ା ନ କରି ଭଲ ପାଇ ବସିଲି । ଆଉ ତାର ବି ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଶରୀର ଆଉ ବ୍ୟବହାରରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଲା । ହେଲେ ତାକୁ ପାଇବା ଏତେ ସହଜ ବି ନଥିଲା । ଏବେ ବି ଆମେ ପରସ୍ପରକୁ ଭଲ ପାଉଛୁ । ତାକୁ ଏବେ ବାଇଶି ବର୍ଷ, ଏ ବୟସରେ ବାହା ହେବା, ଝିଅ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଭଲ ନୁହେଁ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତାଙ୍କ ଘରେ ଆର ବର୍ଷ ବାହାଘର କରିବେ କହୁଛନ୍ତି ।
ତେବେ ଇଏ ତ ଥିଲା ଆମ ସ୍କୁଲ୍ ସମୟର କଥା, ଯଦି ଆପଣ ଆମ ଲଭ୍ ଷ୍ଟୋରୀ ଆଗକୁ କେମିତି ବଢ଼ିଲା ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଛନ୍ତି ତାହାଲେ ମୋତେ କମେଣ୍ଟ କରି ଜଣାନ୍ତୁ ।
