ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਨੀਰਜ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ

ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਨੀਰਜ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ
ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦਰਦ, ਤੇ ਉੱਪਰੋਂ ਸਰਦੀ ਦੀਆ ਠੰਡਿਆ ਰਾਤਾ । ਬਾਹਰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁੰਨਾਟਾ ਤੇ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੰਦਨੀ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ। ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਪਰਦੇ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਖਿੜਕੀ ਕੋਲ ਖੜੀ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਰਾਹੀਂ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸੂਟ ਹਜੇ ਲਾਇਆ ਹੀ ਸੀ, ਕਿ ਪਿੱਛੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਆਕੇ ਅਮਨ ਨੂ ਆਪਣੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਸ ਲਿਆ, ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਾਬ ਕਿ ਬਦਬੂ ਨੇ ਉਸਦਾ ਮੰਨ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕੋਣ ਸੀ ਇਹ ਜਿਸਨੇ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਾਹਾਂ ਦੀ ਕੈਦ ਚੇ ਕੱਸ ਲਿਆ ਸੀ।

ਨੀਰਜ… ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈਂ?” ਵੀਰੇ ਤੂ ਇੱਥੇ ਕਿ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਛੱਡ ਮੈਨੂ, ਉਸ ਨੇ ਹੌਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਧੜਕਨ ਬੇਕਾਬੂ ਸੀ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਉਸਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲ ਫੁਸਫੁਸਾਇਆ,
“ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ…”
ਇਹ ਸੁਣ ਅਮਨ ਅੰਦਰ ਤਕ ਕੱਬ ਗਈ, ਉਸਨੇ ਧੱਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਨੀਰਜ ਨੂ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਤਾ, ਵੇ ਕਿ ਕਰੀ ਜਨਾਂ, ਤੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਬੇਹਣ ਹਾਂ ਮੈਂ, ਤੈਨੂ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, ਤੂ ਇਸ ਵੇਲੇ ਕਿ ਕਰਨ ਆਇਆ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਚੇ…
ਨੀਰਜ ਨੂ ਜਿਵੇਂ ਕੁਜ ਸੁਣਾਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸੱਯਦ ਇਹ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਜਾਂ ਫੇਰ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਸੱਗੀ ਬੇਹਣ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਅਸਰ, ਨੀਰਜ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਹਜੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਦੀਆ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸਨ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਹੋਇਆ ਨੀਰਜ ਨੂ ਉਸਨੇ ਆਨ ਕੇ ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਨੂ ਬਾਹਾਂ ਚੇ ਭਰ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂ ਅਮਨ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਰੱਖ ਚੂਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਅਮਨ ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਲਈ ਤੜਫ ਰਾਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਖੁਦ ਨੂ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਾਹੀਂ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਨੀਰਜ ਅਮਨ ਦੇ ਮੋਮਿਆ ਨੂ ਫੜ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਅਮਨ ਨੇ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਹਾ, ਨਾ ਕਰ ਵੀਰੇ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਨਾਲ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੇ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਨੇ, ਓਹਨਾਂ ਨੂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤੇ ਬੜੀ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋ ਜਾਣੀ ।
ਉਸਦੇ ਗਰਮ ਸਾਹਾਂ ਨੇ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਕੰਬਣ ‘ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਰੁਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਨੀਰਜ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਜਾਦੂ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੰਦੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਹਾ ਬੇਹਣ ਕਿਸੇ ਨੂ ਕੁਜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲੱਗਣਾ, ਤੇ ਇਹ ਬੋਲ ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਚੇ ਹੱਥ ਪਾ ਦਿੱਤਾ, ਆਪਣੀ ਹੀ ਬੇਹਣ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਨੀਰਜ ਨੂ ਜਿਵੇਂ ਜੰਨਤ ਦਾ ਸੁੱਕੂਣ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਹਾ।
25 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਫੇਰ ਵੀ ਉਂਗਲ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਰਹੀਂ, ਤੇਰਾ ਓਹ ਬੁਆਏਫ੍ਰਿਡ ਓਹਨੇ ਤੈਨੂ ਲੱਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਹਜੇ ਤਕ, ਇਹ ਸੁਣ ਅਮਨ ਨੀਰਜ ਨੂ ਧੱਕਾ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲੀ, ਵੇ ਤੈਨੂ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਬਾਰੇ ਇਦਾਂ ਬੋਲੀ ਜਾਣਾ, ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਹੱਥ ਵੀ ਨਾ ਲਗਾਨ ਦਵਾ, ਮੈਂ ਉਸਨੂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਮੈਂ, ਵੀਰੇ ਤੂ ਵੀ ਜਾਂ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਗਲਤ ਹੈ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਫੜੇ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਜਦੋਂ ਨੀਰਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੋਠਾਂ ਨਾਲ ਅਮਨ ਦੇ ਹੌਠਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ।
ਜਦੋਂ ਅਮਨ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀਆ ਨੀਰਜ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਜੋਰ ਦੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਅਮਨ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾਂ ਵੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ, ਜਦੋਂ ਤਕ ਅਮਨ ਕੁਜ ਸਮਜਦੀ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਮਨ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਜਮੀਨ ਤੇ ਅਮਨ ਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਆ ਗਈ, ਅਮਨ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵਿਰੋਧ ਕਿੱਤਾ ਤੇ ਥੋੜੀ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਚੇ ਕਿਹਾ, ਵੇ ਨਾ ਕਰ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਬੇਹਣ ਹਾਂ ਮੈਂ, ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਦੇਣੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਚਲਾ ਜਾਂ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੇ ਮੁਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੱਬ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਜੋਰ ਦੀ ਪਕੜ ਨਾਲ ਫੜ ਅਮਨ ਨੂ ਬੈਡ ਤੇ ਲੈ ਆਇਆ, ਤੇ ਅਮਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਤੇ ਸਕੱਥ ਲ਼ਨ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਲ਼ਨ ਆਇਆ ਅਮਨ ਨੇ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਲਿਆ।
ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਸ਼ਬਦ ਕਹੇ,
“ਨੀਰਜ… ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਰ ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਕਦੇ ਅਜਤਕ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਕਿੱਤਾ, ਤੂ ਸਮਝਦਾ ਕਿਉ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਪਾਪ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਨੂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤੇ ਕਿ ਕਹੁ, ਮੈਂ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਜਾਣਾ, ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਤੇ ਤਰਸ ਖਾ ਵੀਰੇ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੇ ਮੋਮਿਆ ਨੂ ਫੜ ਕਿਹਾ, ਬੇਹਣ ਮੈਨੂ ਪਤਾ ਇੱਕ ਗਲਤ ਹੈ, ਮੈਂ ਸਮਝ ਵੀ ਰਿਹਾ ਪਰ ਮੇਰਾ ਇਹ ਲ਼ਨ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਵੇਖ ਕਿਵੇ ਖੜਾ ਹੈ, ਇਹ ਬੋਲ ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੇ ਨਿਪੱਲ ਨੂ ਮੁਹ ਚੇ ਲੈਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਮਨ ਆਪਣੇ ਵੀਰੇ ਦਾ ਮੁਹ ਆਪਣੇ ਮੋਮਿਆ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਰਾਹੀਂ ਜਿੰਨਾਂ ਅਮਨ ਨੀਰਜ ਨੂ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਨੀਰਜ ਦੇ ਬੁੱਲ ਉੰਨੀ ਹੀ ਜੋਰ ਦੀ ਪਕੜ ਕਰਦੇ ਤੇ ਜੀਭ ਨਿਪਲ ਤੇ ਫੇਰਦਾ ਰਿਹਾ, ਕੁਜ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਕੇ ਨੀਰਜ ਦੇ ਬਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਂਗਲ ਫਿਰਾਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆ, ਹੁਣ ਅਮਨ ਨੂ ਵੀ ਮਜ਼ਾ ਆਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਹੁਣ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡੁੱਬ ਗਏ ਸਨ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਹਾਂ ਦੀਆਂ ਧੁਨੀਆਂ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ।
ਨੀਰਜ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਬੇਹਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਦਾਣੇ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਮਨ ਦੀਆ ਸਾਹਾ ਟੁੱਟ ਰਹਿਆ ਸਨ, ਨੀਰਜ ਕਿੱਸਾ ਕਰਦਾ ਹੋਆ ਆਪਣਾ ਮੂਹ ਅਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ, ਫੇਰ ਤ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਇਨੀ ਜੋਰ ਨਾਲ ਦੱਬ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਇਹ ਸਭ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਸਮਾਂ ਲੈਣਾ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਨੀਰਜ ਕੁਜ ਦੇਰ ਦਾਣੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਮੁੜ ਕੇ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਅਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚੇ ਪਾ ਦਿੱਤੀ, ਅਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਕਿਸੇ ਅੰਗੈਟਹਿ ਵਾਂਗੂ ਸੁਲਗ ਰਾਹੀਂ ਸੀ, ਫੁਦੀ ਹੁਣ ਤਕ ਪੂਰੀ ਤਰਹ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਾਹੀਂ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਦੇ ਪਾਣੀ ਜਦੋਂ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਤੇ ਓਹ ਨਮਕੀਨ ਤੇ ਕੁਜ ਬਕਬਕਾ ਜਿਹਾ ਸਵਾਦ ਪੀ ਗਿਆ, ਅਮਨ ਬਿਨਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਮੱਛੀ ਵਾਂਗੂ ਤੜਪ ਰਾਹੀਂ ਸੀ, ਬੈਡ ਦੀ ਚਾਦਰ ਨੂ ਮੁੱਠੀ ਚੇ ਭਰ ਤੜਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਰਹੀਂ।
ਅਗਲੇ ਪਲ ਨੀਰਜ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨ ਤੇ ਨਰਮ ਜਿਹੀ ਬੇਹਣ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਯਾ ਸੀ, ਅਮਨ ਦੇ ਮੋਮੇ 34D ਦੇ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਲ਼ਨ ਰੱਖਿਆ ਫੁਦੀ ਤੇ ਤੇ ਅਮਨ ਨ ਵੀਰੇ ਇਹ ਨ ਕਰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਣਾ, ਨ ਵੀਰੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਪਾ ਉੱਪਰ ਉੱਪਰ ਫੇਰ ਲੈ, ਇਸ ਵਾਰ ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ ਤੇ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਹੈ ਬੇਹਣ ਤੂ ਮੁਹ ਚੇ ਪਵਾ ਲੈ ਫੁਦੀ ਚੇ ਨ ਪਵਾ, ਅਮਨ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਨੀਰਜ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਤੇ ਸਖਤ ਲੋੜਾ ਅਮਨ ਤੇ ਸੋਫਟ ਲਿਪਸ ਤੇ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੁਹ ਚੇ ਪਾ ਦਵੇ, ਅਖੀਰ ਨੀਰਜ ਨੂ ਕਾਮਯਾਬੀ ਮਿਲਿ ਤੇ ਲੋੜਾ ਅਮਨ ਦੇ ਮੁਹ ਚੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਮਨ ਦੀਆ ਜੱਦ ਗਰਮ ਸਾਹਾ ਥੁੱਕ ਲੋੜੇ ਤੇ ਪਿਆ ਨੀਰਜ ਦੇ ਮੂਹ ਚੋਂ ਹੋਲੀ ਪਰ ਇੱਕ ਸੁੱਕੂਣ ਪਾਰੀ ਆਹ ਹ ਹ ਹ ਹ ਹ ਨਿਕਲ ਗਈ, ਇਸ ਵਕਤ ਨੀਰਜ ਨੂ ਬਿਲਕੁਲ ਹੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਮੁਹ ਨੂ ਓਹ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਹੈ ਓਹ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਸੱਗੀ ਬੇਹਣ ਦਾ ਮੂਹ ਹੈ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਜੱਦ ਮੁਹ ਚੋਂ ਲ਼ਨ ਬਾਹਰ ਕਡੀਆ ਅਮਨ ਦਾ ਦਿਲ ਹੋਆ ਓਹ ਜਾਕੇ ਉਲਟੀ ਕਰ ਦਾਵੇ, ਨੀਰਜ ਦੇ ਲ਼ਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਜੋ ਕਿ ਹਜੇ ਵੀ ਅਮਨ ਦੇ ਮੁਹ ਚੇ ਸੀ ਇਹ ਸੋਚ ਅਮਨ ਨੂ ਉਲਟੀ ਆਨ ਨੂ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਦਾ ਲ਼ਨ ਹਜੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਜਾਹਰੀਲੇ ਸਾਫ ਵਾਂਗੂ ਫੰਨ ਫੈਲਾ ਕੇ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਨਿੱਕੀ ਬੇਹਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਘੁਮਦਾ ਪਿਆ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਅਮਨ ਦੇ ਬੁੱਲ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ, ਤੇ ਜੀਭ ਮੁਹ ਚੇ ਪਾ ਇਦਾਂ ਘੁਮਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਨੀਰਜ ਅਮਨ ਦੇ ਮੁਹ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗਵਾਚੀਂ ਚੀਜ਼ ਲੱਬ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਏਹ ਕਿਸ ਦਾ ਸਿਨਸਲਾ ਊਨਾ ਚੇਰ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ, ਜਦੋਂ ਤਕ ਅਮਨ ਨੇ ਨੀਰਜ ਨੂ ਧੱਕਾ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਪਰੇ ਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨੀਰਜ ਨੇ ਕਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਮਨ ਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਫੁਦੀ ਵਿੱਚ ਲ਼ਨ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਅਮਨ ਦੇ ਮੁਂਹੋ ਦਰਦ ਨਾਲ ਗਾਲ ਨਿਕਲ ਵਾਲੀ ਸੀ ਕਿ ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦਾ ਮੁਹ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਨੱਪ ਦਿੱਤਾ, ਅਮਨ ਦੇ ਕਹੈ ਸ਼ਬਦ ਹਰਾਮ ਉਮ ਉਮ ਉਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਮੁਹ ਚੇ ਹੀ ਰਹ ਗਏ।
ਅਮਨ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਨੀਰਜ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਆਕੇ ਰੁਕੇ ਫੇਰ ਅਮਨ ਨੇ ਪੂਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਨੀਰਜ ਨੂ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਨੀਰਜ ਥੱਲੇ ਅਮਨ ਇਸ ਤਰਹ ਫਸੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਛੋਟੇ ਥੱਲੇ ਮਜ਼੍ ਨੀਰਜ ਨੂ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਫੱਟ ਰਾਹੀਂ ਹੈ, ਤੇ ਓਹ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਖ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਾਹੀਂ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਜਟਕਾ ਲਾਇਆ ਤੇ ਲ਼ਨ ਪੂਰਾ ਫੁਦੀ ਵਿੱਚ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ।
ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਪੂਰੀ ਫੈਲ ਗਈ, ਅਮਨ ਦਾ ਗੋਰਾ ਚਹਿਰਾ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸ਼ਾਂਤ ਪੈ ਗਈ, ਨੀਰਜ ਨੂ ਹੁਣ ਸੂਰਤ ਆਈ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਵੇਖੀਆ ਉਸਦੀ ਛੋਟੀ ਬੇਹਣ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਨੀਰਜ ਨੂ ਹੁਣ ਫਿਕਰ ਪੈ ਗਈ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਇਸਦੇ ਮੁਹ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪਾਨਾ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਲ਼ਨ ਕਡਣ ਦੀ ਸੋਚ ਲ਼ਨ ਨੂ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹੀ ਬਾਹਰ ਕਡੀਆ ਸੀ ਕਿ ਲ਼ਨ ਦੀ ਰਗੜ ਨਾਲ ਅਮਨ ਨੂ ਹੋਸ਼ ਆਇਆ ਉਸਨੇ ਜੋਰ ਦੀ ਸਾਹ ਲਿਆ, ਤੇ ਬੋਲੀ ਬੇਹਣਚੋਂਦਾ ਬਾਹਰ ਕਡ ਲ਼ਨ ਆਪਣਾ, ਹਾਏ ਵੀਰੇ ਬੁੱਲ ਨ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਬੇਹਣ ਹਾਂ, ਨੀਰਜ ਵੀਰੇ ਬੜੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਾਹੀਂ ਹੈ।
ਹੁਣ ਤੇ ਨੀਰਜ ਨੂ ਵੀ ਫਿਕਰ ਹੋ ਰਾਹੀਂ ਸੀ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਸੋੱਰੀ ਸੋੱਰੀ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਲ਼ਨ ਨੂ ਬਾਹਰ ਹਜੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਕਿੱਤਾ ਸੀ, ਕਿ ਅਮਨ ਬੋਲੀ, ਹਾਏ ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਮਰ ਗਈ, ਬੜੀ ਦਰਦ ਹੁੰਦੀ ਪਈ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚੇ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, ਅਮਨ ਬੇਹਣੇ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਇੰਜ ਹੀ ਰਹਣਾ, ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਚੇ ਅਮਨ ਦਾ ਦਰਦ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਘੱਟ ਹੋਇਆ ਨੀਰਜ ਨੇ ਇੱਕ ਜੋਰ ਦਾ ਕੱਸਾ ਲਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਲ਼ਨ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਅਮਨ ਦਾ ਮੁਹ ਦੱਬਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ ਨਾ ਬੇਹਣੇ ਰੋਲਾ ਨਾ ਪਾਈ, ਨਾਲ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੇ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਸੋ ਰਹੇ ਨੇ, ਅਮਨ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆ ਕੁਜ ਬੂੰਦਾਂ ਗਿਰਿਆ।
ਨੀਰਜ ਨੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਨੂ ਚੋਦਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਦੇ ਹੱਥ ਚੇ ਅਮਨ ਦੇ ਮੋਮੇ ਕਿਸੇ ਬਾਲ ਦੇ ਵਾਂਗੂ ਸੱਜੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਨੀਰਜ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਓਹਨਾਂ ਨੂ ਦੱਬਦਾ ਤੇ ਨਿਪੱਲਾ ਨੂ ਵੀ ਰਗੜ ਦਿੰਦਾ, ਹੁਣ ਅਮਨ ਵੀ ਲ਼ਨ ਦੀ ਰਗੜ ਦੇ ਮਜ਼ੇ ਲੈ ਰਹੀਂ ਸੀ, ਅਮਨ ਦੀਆ ਬਾਹਾਂ ਨੀਰਜ ਦੀ ਪੀਂਠ ਤੇ ਸੀ, ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਨੀਰਜ ਆਪਣੀ ਬੇਹਣ ਦੇ ਦਾਣੇ ਨੂ ਰਗੜਦਾ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਨੋਹ ਨੀਰਜ ਦੀ ਪੀਂਠ ਤੇ ਰਗੜ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਜਿਸਦੇ ਕਰਕੇ ਨੀਰਜ ਦੇ ਮੁਹ ਚੋਂ ਵੀ ਸਿਸਕਰੀ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੀ।
ਹਰ ਜਟਕੇ ਨਾਲ ਅਮਨ ਦੀ ਅੱਗ ਵੱਦ ਰਹੀਂ ਸੀ, ਹੁਣ ਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਗੂੰਜ ਰਾਹੀਂ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਕੰਨ ਚੇ ਪੁੱਛੀਆਂ, ਬਹਣ ਦੀ ਲੋੜੀਏ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਨ, ਨੀਰਜ ਦੇ ਮੁਂਹੋ ਗਾਲ ਸੁਣ ਅਮਨ ਨੇ ਨੀਰਜ ਤੇ ਇੱਕ ਕੋੜੀ ਨਿਗਾਹ ਪਾਈ, ਜਿਸਦੇ ਬਦਲੇ ਚੇ ਨੀਰਜ ਨੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਕੱਸਾ ਲਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ, ਅਮਨ ਦੀ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸਦਿਆ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਆ ਆ ਵੀ..ਰੇ.. ਮਰ ਚਲੀ ਮੈਂ ਨਾ ਕਰ ਹਾਂ ਹੋਰ ਤੇਜ ਅਹੰ ਅਹੰ ਵੀਂ ਵੀ ਰੇ ਅਹੰ ਅਹੰ।
ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਨੀਰਜ ਦਾ ਵੀ ਇਦਾਂ ਹੀ ਹਾਲ ਸੀ, ਹੁਣ ਓਹ ਵੀ ਅਮਨ ਨੂ ਜੋਰ ਨਾਲ ਫੜ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਇਸ ਵਕਤ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੀ ਮਸ਼ੀਨ ਦੇ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀ ਹੀ ਛੋਟੀ ਬੇਹਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਇੱਕ ਜੋਰ ਦਾ ਜਟਕਾ ਲਈਆ ਤੇ ਲ਼ਨ ਕਡ ਸਾਰੀ ਮਲਾਈ ਆਪਣੀ ਅਮਨ ਬੇਹਣ ਦੇ ਪੇਟ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ, ਤੇ ਅਮਨ ਦੇ ਨਾਲ ਬੈਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਗਯਾ, ਕੁਜ ਦੇਰ ਤਕ ਦੋਵਾਂ ਚੋਂ ਕੋਈ ਕੁਛ ਨ ਬੋਲਿਆ, ਫੇਰ ਨੀਰਜ ਨੇ ਹੀ ਕਿਹਾ ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਮੇਰੀ ਬੇਹਣੇ ਆਜ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਲੱਗ ਗਈ, ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਤਕ ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨਈ ਆਉਂਦੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਮਰੇ ਚੇ ਪਾਊਗਾ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਅਮਨ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਪਾਗਲ ਬੇਸ਼ਰਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਹੀ ਛੋਟੀ ਬੇਹਣ ਚੋਦ ਦਿੱਤੀ, ਪਰ ਕੀਤੇ ਓਹ ਖੁਸ਼ ਵੀ ਸੀ ਕੀਓ ਕਿ ਅਮਨ ਨੇ ਪੈਹਲੀ ਵਾਰ ਲ਼ਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਸੀ, ਨੀਰਜ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਅਮਨ ਦੇ ਪੇਟ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਲ਼ਨ ਦਾ ਮਾਲ ਅਮਨ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਨਾਲ ਸਾਫ ਕਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸੀ ਤਰਹ ਅਮਨ ਨਾਲ ਨੰਗਾ ਸੋ ਗਿਆ।